Ik wist gewoon niet meer waar ik moest beginnen. Ik had er een puinhoop van gemaakt. “Ik loop al jaren met een rugzak. Ik weet niet meer waarom ik alles wat ik mee heb gemaakt steeds maar weer in die rugzak gekeeperd heb, gevoelloos en vermijdend sleepte ik mijn ballast mee.” “Soms popt het ineens op. De angst, een herbeleving van wat ik in mijn leven getolereerd heb. Ik ben het voor normaal gaan aannemen. Gevoelloos en zonder pardon heb ik mijn reacties uitgeschakeld en ging ik op in de dagelijkse dingen. Ik had het weggestopt. Ergens heel diep verborgen.”…
